سیاسفید

خدای مهربانم!!!

در این سرگشتگی های بی سر و سامان دنیا

که اینگونه ناگهانی, بر سر آدمی آوار می شوند

و خنکای صبح فردا, به دمی می خشکاند خاطرات را

تا طوفانی دیگر و ویران شدنی دیگر ...

در این آمد و شد های مکرر صبح و شام

طلوع و غروب اراده ها

آغاز و انجام حادثه ها

در این تکرار سهمگین دردها

در این اجتماع نقیض ها

که آدم آرزو می کند کاش هر دو رفع می شدند حتی!

تو بگو

چه بر سر روح روحانی آدم خواهد آمد در این درگیری مدام؟

در این ملاقات های بی سرانجام؟